Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vaar]

VAAR, z.n., m., des vaars, of van den vaar; zonder meerv. Angst, vrees, de daad van het verouderde varen, even als gevaar, zie gevaar. In dezen zin

[p. 5]

vindt men dit woord reeds van ouds her gebezigd: ti Biscop wase had groeten vaer. Kolijn. So dat hi se brochte in vare. M. Stok. Om te vrijden van vaar. Vlaerd. redenr. Hebt gheenen vaer so lange als ic bij u ben. v. Ghistele. Schaamt en vaar weg zijnde. Hooft. Voorts komt het ook bij Huigens, Vondel, en anderen, voor; ook in den zin van gevaar: in vaar van schipbreuk. Vond. Voor vaar bezigde men oul. ook vaarheid. Spel. v. sinnen.

Vaar, deen. far, Ottfrid., zweed. fara, eng. fear, fr. fraijeur en effroi, komt van varen, vreezen.