Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 327]

[Uitwroeten]

UITWROETEN, bedr. w., gelijkvl. Ik wroette uit, heb uitgewroet. Van uit en wroeten. Al wroetende van zijne plaats brengen: het swijn uijt den woude heeft hem uijtgewroet. Bijbelvert.