Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitkramen]

UITKRAMEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kraamde uit, heb uitgekraamd. Van uit en kramen. Op eene kraam

[p. 279]

of anderzins ten toon spreiden: het kind kraamt al zijn speelgoed uit. Ik weet niet, wat hij al uitkraamde, om zich bij mij in te dringen.