Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitklimmen]

UITKLIMMEN, onz. w., ongelijkvl. Ik klom uit, ben uitgeklommen. Van uit en klimmen. Ergens al klimmende uit geraken: gij moogt wel in - maar niet uitklimmen. Ook met een' vierden naamval: ik zag hem het dakvenster uitklimmen.