Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitgillen]

UITGILLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik gilde uit, heb uitgegild. Van uit en gillen. Eene gewaarwording

[p. 266]

al gillende uiten: zij gilde haren schrik uit. In Vriesl. uutgoelje.