Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitborgen]

UITBORGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik borgde uit, heb uitgeborgd. Van uit en borgen. Op goed vertrouwen geven: gij borgt al te veel uit. Door te veel op goed vertrouwen te ontvangen iemand benadeelen: gij zoudt mij wel geheel uitborgen.