Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tweesnijdend]

TWEESNIJDEND, bijv. n., zonder trappen van ver-

[p. 234]

grooting. Van twee en snijdend. Aan weerskanten snijdend, van eene dubbele snede voorzien: uijt sijnen mont gingh een tweesnijdende scherp sweert. Bijbelvert. Bij Kil. ook tweesnedig, en tweesnijdig.