Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tusschenkring]

TUSSCHENKRING, z.n., m., des tusschenkrings, of van den tusschenkring; meerv. tusschenkringen. Van tusschen en kring. Een kring tusschen twee andere kringen: onze planeet beschrijft eenen tusschenkring tusschen dien van Mars en Venus.