Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tusschenklank]

TUSSCHENKLANK, z.n., m., des tusschenklanks, of van den tusschenklank; meerv. tusschenklanken. Van tusschen en klank. Een middenklank tusschen twee andere klanken: dat is te hoog; dat is te laag; dat is de regte tusschenklank.