Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tuinboon]

TUINBOON, z.n., vr., der, of van de tuinboon; meerv. tuinboonen. Verkleinw. tuinboontje. Van tuin

[p. 212]

en boon. Dezen naam geeft men op sommige plaatsen aan de Roomsche boon: houdt gij ook zoo veel van jonge tuinboontjes?