Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trippen]

TRIPPEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik tripte, heb getript. Verkleinw. van trappen; en bijkans evenveel beteekenend; als mede kleine sprongetjes doen. Ook zeker kinderspel spelen. Van hier trip, trippelen, enz.