Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trijp]

TRIJP, z.n., o., des trijps, of van het trijp; meerv. trijpen, dat van verschillende soorten gebezigd wordt. Bij Kil. ook trijpe, hoogd. tripp, fr. tripe, sp. tripa, ital. trippa. Eene ruige stof, welker schering uit grof linnen, en welker inslag uit ruwe zijde, bestaat:

[p. 188]

hebt gij geen beter trijp? Van hier trijpen, dat van trijp is.