Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V (1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

(1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Topzeil] TOPZEIL, z.n., o., des topzeils, of van het topzeil; meerv. topzeilen. Verkleinw. topzeiltje. Van top en zeil. In het hoogd. toppsegel, eng. topsail. Een zeil,
[pagina 161]
dat boven in den mast wordt gevoerd: het waait eene topzeilskoelte, eene koelte, bij welke men zonder bedenking het topzeil mag ophalen.