Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tontine]

TONTINE, z.n., vr., der, of van de tontine; meerv. tontinen. Eene geldligting op lijfrenten, dus ingerigt, dat, wanneer een deelnemer sterft, zijne renten aan de overblijvende deelnemers worden uitgekeerd: die tontine is reeds vol. Dit woord stamt af van den naam van zekeren Napolitaan, Nikolaas Tonti geheeten, die de eerste uitvinder van het gezegde slag van geldligtingen was