Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toewijen]

TOEWIJEN, toewijden, bedr. w., gelijkvl. Ik wijde toe, heb toegewijd. Van toe en wijen, of wijden.

[p. 140]

Toeheiligen: wien danckbaerlijck Thebaensche scharen toewijen kercken en autaren. Vond. Oneigenlijk, opdragen: gedoog, dat ik dit geschrift aen u toewije; en in nog veel meer andere oneigenlijke zinnen wordt toewijen, even als wijen, heiligen en toeheiligen, gebezigd. Van hier toewijding, toeheiliging, opdragt, enz.