Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toepand]

TOEPAND, z.n., o., des toepands, of van het toepand; meerv. toepanden. Verkleinw. toepandje. Van

[p. 121]

toe en pand. Volgens Kil. een bijpand, dat bij een eigenlijk pand gevoegd wordt, lat. pignus accessorium.