Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toekomen]

TOEKOMEN, onz. w., ongelijkvl. Ik kwam toe, ben

[p. 115]

toegekomen. Van toe en komen. Iemand geworden: ik heb u dat goed doen toekomen. Wie weet, o Didrik! wat u toekoom bij geval. Oudaen. Iemand toebehooren: wien komt dat goed toe? Rondschieten, alle behoeften bestrijden: ik kan daarmede niet toekomen. Voorts is dit woord betrekkelijk tot de wijze, waarop iets gebeurt: hoe is dat toegekomen? Het deelw. toekomend is aanstaande: het toekomende leven. Afstammelingen van dit woord zijn toekomst, toekomstig, en bij Kil. toekomelinck, aankomeling.