Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 113]

[Toehijgen]

TOEHIJGEN, onz. w., gelijkvl. Ik hijgde toe, heb toegehijgd. Van toe en hijgen. Aanhijgen: de zon rijt op, en hijgt mij met haer paerden toe. Vond.