Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toegeeflijk]

TOEGEEFLIJK, bijv. n. en bijw., toegeeflijker, toegeestijkst. Genegen, om toe te geven: zij is al te toegeeflijk jegens hare kinderen. Van hier toegeeflijkheid. Zamenstell.: ontoegeeflijk, ontoegeeflijkheid. Van toegeven.