Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toebetrouwen]

TOEBETROUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik betrouwde toe, heb toebetrouwd. Van toe en betrouwen. Iets aan iemand betrouwen: betrouwt gij mij dat niet toe? Anders toevertrouwen.