Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenmuur]

TEGENMUUR, z.n., m., des tegenmuurs, of van den tegenmuur; meerv. tegenmuren. Verkleinw. tegenmuurtje. Van tegen en muur. Een muur, die tegen eenen anderen muur aangebouwd wordt, om denzelven te steunen. Kil. teghenmuur, hoogd. gegemauer.