Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenkampen]

TEGENKAMPEN, onz. w., gelijkvl. Ik kampte tegen, heb tegengekampt. Van tegen en kampen. Tegenstrijden: hij hield niet op van tegenkampen. Van hier tegenkamp, en tegenkamping, de daad van tegenkampen, tegenstrijd, tegenworsteling.