Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegengegaap]

TEGENGEGAAP, z.n., o., des tegengegaaps, of van het tegengegaap; zonder meerv. Van tegen en gegaap. Het gegaap, waarmede men iemand, bij zijne nadering, te gemoet ziet: hij reed onder het tegengegaap der menigte in de stad.