Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegengalm]

TEGENGALM, z.n., m., des tegengalms, of van den tegengalm; meerv. tegengalmen. Verkleinw. tegengalmpje. Van tegen en galm. Een galm, die aan

[p. 53]

een ander geluid beantwoordt, of daar tegen aandruischt: hoort gij den tegengalm der echo niet? Des volks tegengalm smoorde zijne stem.