Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenduwen]

TEGENDUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik duwde tegen, heb tegengeduwd. Van tegen en duwen. In eene tegenoverstaande rigting van eene andere beweging duwen: als ik aan dezen kant klop, moet gij aan den anderen tegenduwen.