Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegendrijven]

TEGENDRIJVEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik dreef tegen, heb tegengedreven, of ben tegengedreven.

[p. 51]

Onzijd. in eene tegenovergestelde rigting van iets anders drijven: er kwam ons een lijk tegendrijven. Bedr. in eene tegenovergestelde rigting bewegen, jagen, voortdrijven, enz.: de wind dreef ons den regen vlak tegen. Zij kwam mij hare kudde tegendrijven. Doorzetten, staande houden: ik weet niet, welk vermaak gij aan dat tegendrijven hebben kunt. Van tegen en drijven.