Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegendinger]

TEGENDINGER, z.n., m., des tegendingers, of van den tegendinger; meerv. tegendingers. Van tegen en dinger. Die tegen, of met, iemand dingt, of wedijvert, anders ook mededinger: ik vond in hem eenen tegendinger.