Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenblik]

TEGENBLIK, z.n., m., des tegenbliks, of van den tegenblik; meerv. tegenblikken. Van tegen en blik. Een blik, die tegen eens anders blikken gerigt is: zijne blikken verdoofden des anderen tegenblikken. Eveneens

[p. 48]

is het werkw. tegenblikken zijne blikken tegen die van iemand anders rigten, hem toeblikken.