Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenbezending]

TEGENBEZENDING, z.n., vr., der, of van de tegenbezending; meerv. tegenbezendingen. Verkleinw. tegenbezendingje. Van tegen en bezending. Eene bezending, geschikt, om eene andere bezending tegen te werken: er verscheen van den anderen kant eene tegenbezending. Of eene bezending, waartoe men door eene andere bewogen wordt: de staten beantwoordden die bezending met eene tegenbezending.