Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Taalregter]

TAALREGTER, z.n., m., des taalregters, of van den taalregter; meerv. taalregters. Van taal en regter. Een beoordeelaar van de taal, die door anderen gesproken of geschreven wordt: hij werpt zich vermetel op tot taalregter. Van hier taalregterschap.