KRIEK, z.n., vr., der, of van de kriek; meerv. krieken. Verkleinw. kriekje. Zekere kleine kers met eenen langen steel. Een zeker gewas heet men krieken over zee. Zamenstell.: kriekenboom, (kriekelaar bij Vond.) Kriek heet, in het Mekelenburgsche, klein. Het schijnt met krakke en het hoogd. kriechen, kruipen, overeenkomst te hebben.
Auteursrechtvrij