Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kraak]

KRAAK, z.n., vr., der, of van de kraak; meerv. kraken. In Noordholland noemt men dus eenen zolder, eenen beun, of een beuntje, in eene kerk; wegens het kraken der trappen en zoldering. Vondel gebruikt het, boertend, voor een schip.