Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Klutsen]

KLUTSEN, bedr. w., gelijkvl. Ik klutste, heb geklutst. Klanknabootsend woord, ontleend van het ge-

[p. 533]

luid, welk door het kloppen van eijeren in eene kom veroorzaakt wordt. Door elkander slaan: ik heb drie eijeren geklutst. Vondel zegt, bij overdragt: men klutst (bouwt) een houte hut. Ook komt bij denzelven schepen klutsen voor. Zoo zegt men ook: alles door elkander klutsen. Hij klutst in zijn gemoed veel ongeslepen kuren. P. Pers. Men gebruikt het ook voor futselen en knutselen. Zamenst.: klutsei.