Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kieskaauwen]

KIESKAAUWEN, onz. w., gelijkvl. Ik kieskaauwde, heb gekieskaauwd. Langzaam eten, zonder smaak het voedsel gebruiken: kieskaeuwende den tip van 't gras afknaegen. Vond. Kieskaeuwen over eenen mug en haphappen eenen kemel. Oud.