Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kattoen]

KATTOEN, (katoen, bij Kil. ook kottoen), z.n., o., des kattoens, of van het kattoen; meerv. kattoenen, in enkele gevallen gebruikelijk. Boomwol: het beste kattoen wordt bij Smijrna gevonden. Het doek uit die stof geweven: gedrukt kattoen. Oostindisch kattoen. Een koopman in bonten en kattoenen. Een gedraaid lemmet: het kattoen brandt in de pijp. Van hier het onverbuigbare kattoenen: kattoenen kousen. Eene kattoenen juf-

[p. 463]

fer, eene kale juffer, die een kattoenen kleedje draagt. Zamenstell.: kattoenbaal, kattoenboom, kattoendraad, kattoendrukker, kattoenwinkel. Wij hebben dit woord uit het fr. coton, ital. cotone ontleend. Het woord is, gelijk de stof, oostersch. De Egyptenaars noemen een zeker gewas, dat wol uitlevert, cotnem segiar. Boomwol heet, in het arab., cotum, alcoton, waarvan het sp. algodon. De Sijriers noemen haar cot. M. Martinius vergelijkt ook het hebr. כתז, waarvan כחְנֶח, eene soort van kattoenen rok.