Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Insluiten]

INSLUITEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en sluiten: ik sloot in, heb ingeslo-

[p. 394]

ten. Bedr., achter een slot bewaren: men is hier zoo gierig, dat men het brood in de kas insluit. In eenen meer algemeenen zin: eenen brief - een leger rondom - eene stad insluiten. Insluiten heet ook, in eene rede, tusschen twee sluitteekens, iets inplaatsen. - Begrijpen: Nederland is in den vrede mede ingesloten. Onzijd., met hebben; net inpassen in eene opening: de bout sluit er net in. Van hier insluiting.