Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inrossen]

INROSSEN, (inrotsen) onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en rossen: ik roste in, ben ingerost. Rossend inrennen: hij quam schielijk ten dorpe inrotsen. Hooft. Kil. heeft ook rossen en rotsen, equitare.