Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 387]

[Inpreken]

INPREKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en preken: (voor prediken) ik preekte in, heb ingepreekt. Inpraten, met vele en nadrukkelijke woorden in het gemoed brengen.