Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inkelderen]

INKELDEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en kelderen: ik kelderde in, heb ingekelderd. Een woord, in het gemeene leven gebruikelijk, in den kelder doen: ik heb de wijnflesschen reeds ingekelderd.