Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Ingraven]

INGRAVEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en graven: ik groef in, heb ingegraven. Door graven indringen. Van hier: ingraving: het is eene ingravinge aen sijne achterste ofte aen sijne voorste zijde. Bijbelv.