Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 360]

[Inboorling]

INBOORLING, z.n., m. en vr., des inboorlings, of van den inboorling, - der, of van de inboorling; meerv. inboorlingen. Ingeboren. Alle inboorlinck sal dese dingen alsoo doen. Bijbelv. Zie ling.