Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Jaspis]

JASPIS, z.n., m., van den jaspis; het meerv. is niet in gebruik; dan zegt men jaspissteenen. Een edelgesteente: van geelen Jaspis. Vond. Voor de stof, den ruwen steen,

[p. 342]

is het onzijdig: bergen van groen jaspis. Ook jasp: puick van jasp. Vond. De naam is oostersch; in het hebr. יַשְפֶה, pers. jascp, gr. ἰασπις.