Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Hippen]

HIPPEN, onz. w., gelijkvl. Ik hipte, heb gehipt. Het voordd. hippelen is meest in gebruik. Met kleine sprongen zich bewegen: den spanjaarden hippelde 't hart in den boezem. Hooft. Zie huppelen.