Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Hermelijn]

HERMELIJN, (armelijn, armijn) z.n., o., des herme-

[p. 278]

lijns, of van het hermelijn; meerv. hermelijnen. Eene soort van wezeltje, geheel wit, behalve aan het uiterste van den staart, waar het eenigzins zwart is; levende in de noorderdeelen van Europa en Azia. Zijn bont draagt denzelfden naam; zonder meerv. Ook gelijksoortig nagemaakt pelswerk, dat met witte en zwarte vlekken verzien is. Eer men den regelregten weg naar het noorden wist, bezorgde ons Armenie zijne bonten en pelswerken: van hier draagt dit dier, naar dat landschap, zijnen naam. Voords is van hier het onverbuigb. hermelijnen, (armelijnen): het armelijne voêr. Vondel.