Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Herkennen]

HERKENNEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. her en kennen: ik herkende, heb herkend. Weder kennen. Zoodra hij zijnen naam noemde herkende ik hem aan zijne gelaatstrekken. Van hier herkenning.