Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Herheffen]

HERHEFFEN, bedr. w. ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. her en heffen: ik herhief, heb herheven. Weder heffen: zijne stem herheffen. Vond. Van hier herheffing, bij Hooft te vinden.