Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gronden]

GRONDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik grondde, heb gegrond. Grondvesten: waer waert gij, doen ik de aerde grondede? Bijbelv. Onz., grond voelen: ik kan hier niet gronden.