Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gretig]

GRETIG, bijv. n. en bijw., gretiger, gretigst. Happig,

[p. 207]

begerig. Hij is gretig naar geld. Een boek gretig ontvangen. Met een gretig oog alles beschouwen. Van hier gretigheid, gretiglijk. Zie ig. Voor gretig is ook gratig gebezigd: Terwijl zij gratigh is enz. Vond.