Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Glippen]

GLIPPEN, onz. w., gelijkvl. Ik glipte, ben geglipt. Wegens gladdigheid ontslippen: de flesch glipte mij uit de hand. Geheim wegsluipen: op dat gerucht ging hij glippen. Van hier glipping.