Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gevolg]

GEVOLG, z.n., o., des gevolgs, of van het gevolg; meerv. gevolgen. Al, wat uit eene zaak voordvloeit, dat op dezelve als onmiddellijk volgt. Wanneer men jong is, ziet men het kwaad, gemeenlijk, voorbij; maar, naderhand, betreurt men de rampvolle gevolgen der losbandigheid. - Dat zal droevige gevolgen naar zich slepen. - Hier uit trek ik dit gevolg. - Bij gevolg, daarom. In gevolge, uit hoofde. Ik kom, in gevolge mijner

[p. 159]

belofte, morgen bij u. Gevolg beteekent ook eenen stoet; zonder meerv. Niemand werd met een deftiger gevolg, ten hove, gezien, dan die staatsdienaar. - Met een groot gevolg uitgeleid worden. Zie volgen.